Urlop - dużo czytania, dużo oglądania.

Hej!
Wracam po 2 tygodniowej nieobecności. Nieobecności tutaj i nieobecności w świecie online w zasadzie. Byłam off i starałam się bardzo być bardzo off ale często niestety się to nie udawało.
Urlop minął mi zbyt szybko. Byliśmy trochę w domu, trochę u rodziców, w Puszczy Sandomierskiej i okolicznych miastach, miejscowościach, a na koniec w Krakowie.
To był urlop na tzw. spontanie. Miały być Mazury, ale Pan B. uparł się na las.
Grzyby miały być. Niestety była zbyt duża susza ale były spacery po lesie, rowerowe wycieczki, zwierzęta. Pewnego popołudnia wzięłam kartkę i długopis i napisałam coś co miało się pojawić na blogu  jako post jak tylko znajdę tam net. Netu nie było więc przepisuję teraz kilka zdań napisanych wtedy pod wpływem chwili, które pozwolą być może poczuć klimat tamtych dni:
---------------
Nie ma żadnego planu. Budzę się kiedy akurat mam ochotę. Wstaję i piję kawę na tarasie. Słychać w oddali porykiwanie jeleni, właśnie zaczyna się rykowisko. Gra Radio Kielce lub Trójka ale tylko czasem bo najczęściej grają żaby z pobliskiej sadzawki. We wsi chyba 10 domów i duże gospodarstwo rybackie. Jeden sklep spożywczy w czwartki otwarty od 11:00 - tak mówią miejscowi. Straż łowisk objeżdża stawy na skrzypiącym rowerze chyba dwa razy dziennie. Ciszę przerywa szczekanie psów, śpiew ptaków lub strzały z pobliskiego poligonu. Długi spacer, później długo rozpalany grill, długo grillowana karkówka i długie leżenie na kocu - czytanie książek, myślenie o niczym. Noc. Przeraźliwie cicho i ciemno jak nigdy jeszcze nigdzie. Widać wszystkie gwiazdy, chyba naprawdę wszystkie jakie w ogóle można zobaczyć gołym okiem. 
Spokój.
Przychodzi tu kot. Naje się, napije i śpi. Taki chyba sąsiedzki ale swój. Nie jest łatwo o spokój w głowie, ten potrzebuje więcej czasu. 
Tylko te komary....
 -----------------
Komary były okropne. Miejsce jak najbardziej polecam na weekendowe wyciszenie, na grzyby, na rowery. Nie ma TV, nie ma internetu. Cisza, książki, kominek w domku, gry planszowe, rozmowy z mężem. To był dobry czas. Kiedy zatęskniliśmy za miastem wybraliśmy się do Sandomierza na sobotni obiad. To około 30 kilometrów. Byliśmy w Sandomierzu pierwszy raz 6 lat temu, na pierwszym wspólnym weekendowym wypadzie z Panem B., który był wtedy moim chłopakiem (hehe jak to brzmi) teraz wybraliśmy się na spacer swoimi śladami sprzed lat. Fajny spacer.

Z Sandomierza pojechaliśmy do Krakowa. Byłam tam po raz pierwszy "nie przejazdem". Mieliśmy zjeść śniadanie na rynku ale się nie udało, trochę mało czasu mieliśmy na to, ale zjedliśmy obwarzanki krakowskie i też było pysznie. Kraków jest piękny i na pewno można się w nim zakochać, na razie jednak jest u mnie na pozycji numer 4 ale sądzę, że jeszcze za mało go widziałam, za mało go znam. Jestem pewna, że niedługo tam wrócimy z Panem B. na dłuższy pobyt.

Akumulatory ładowaliśmy też na wsi u rodziców. Zbieraliśmy ziemniaki, zjedliśmy kilogramy śliwek, opalaliśmy się, spędzaliśmy czas z rodzicami i siostrą.

W międzyczasie kilka spraw w Warszawie - lekarz, badania, mechanik  i inne takie, na które nigdy nie ma czasu.

Urlop minął nam tak szybko, że nawet nie wiem kiedy minęły te 2 tygodnie.
Odpoczywałam, ładowałam akumulatory, starałam się nie myśleć o pracy ( z pracy niestety do mnie zadzwoniono 2 razy i niestety - odebrałam:// ), starałam się nie planować za wiele, poddać się chwili. Nie udawało mi się to tak w 100 % ale bardzo się starałam.

Jutro powrót do pracy. Jak zawsze po urlopie obiecuję sobie, że odpuszczę.
Na ile się da, zobaczymy...
Najważniejsze co wymyśliłam - odpoczywać muszę zdecydowanie częściej niż raz w roku!
(mix zdjęć robionych telefonem)

Chciałam jeszcze przez chwilę, choć przez chwilę poczuć tamten klimat.
Ugotowałam dziś więc kompot ze śliwek i upiekłam śliwkowe ciasto.

Dużo pomieszanych zdjęć bo i ten czas był taki pomieszany. Trochę taki, trochę siaki.
Ale bardzo miły, bardzo ważny. Rozleniwił ale i dodał sił.
Sił, które będą bardzo potrzebne.

Eh.... no to czas spać bo jutro do pracy - mimo, że pogoda letnia i wcale się pracować nie chce.
Dobrego tygodnia Wam życzę.

Dlaczego nie ?

Boję się, że moje życie wywróci się do góry nogami,

że nie zapanuję nad tym co mnie czeka,

że sama sobie nie dam sama rady, a nikt mi nie pomoże,
że będę zmuszona kogoś poprosić o pomoc,
że będę musiała z tej pomocy skorzystać,

że będzie coś nie tak,
że stanie się coś naprawdę złego,
że jeśli tak się stanie - nie przeżyję tego,

że jest za późno,
zdecydowanie za późno,

że stracę pracę,
że wypadnę z rynku,

że nie będę umiała nic zrobić dobrze,

że nie wystarczy mi pieniędzy,

że będę oceniana,

że nie będę w stanie już nic dla nikogo zrobić,
że zawiodę wszystkich,

że będę jeszcze grubsza i już nigdy nie schudnę,

że wszystko wymknie się spod kontroli,
że plany już nigdy nie będą miały miejsca,
że będę musiała dać z siebie dużo,
że będę musiała Mu zaufać bardziej,
że się po prostu do tego nie nadaję.

Strach jest dziś większy niż pragnienie,

a motywacja spada.

Mimo, że to już 5 lat.

 

Gap Year

Ostatnio często myślę, że mam już 33 lata, że tyle się wydarzyło...

a właściwie nic...

Żyję bardziej cudzym życiem niż własnym i nie buduję własnej historii.

Często myślę na ile jestem taka naprawdę, a na ile staram się spełniać czyjeś oczekiwania.

Bardzo dużo myślę DLACZEGO taka jestem ale niestety nie znalazłam jeszcze odpowiedzi na to pytanie.

Myślę, że jestem za mało odważna i za słaba na taki Gap Year i po cichu zazdroszczę tym co potrafią jeść, modlić się i kochać. :) I już.

Poczytajcie w wolnej chwili o takim roku mojej znajomej Martiny

Można się rozmarzyć:))

 

Majowe drzewa

Majówka trwa... nasza w rodzinnych stronach.

Zrobiłam mnóstwo zdjęć (głównie Aleksandra)

a tym co spędzają majowy weekend w pracy

chciałabym pokazać kawałeczek wiosny:)

Grudzień

No i przyszedł. 

Wiatrem i deszczem mnie przywitał,

ale JEST.

Zastał mnie w Leicester -

na lotnisku nad ranem -

grudzień.

 -- // --

Ostatni weekend listopada spędziliśmy u siostry w UK,

na chrzcinach mojej małej siostrzenicy,

w której mój mąż ( a jej ojciec chrzestny :))

jest absolutnie zakochany.

(czym mnie bardzo rozczula)

W Anglii już od dawna świątecznie.

Mikołaje i choinki pojawiają się 

tam już w pierwszych dniach listopada.

Najciekawsze, że powstają tam sezonowe sklepy - 

 

W sklepie mozna kupić wszystko,

co możne się w okresie świąt przydać.

Kolorowo, klimatycznie, wesoło - naprawdę miłe miejsce.

Odwiedziłam też - obowiązkowo - pidżamowy raj - Primark

 

I inne miejsca z gadżetami do domu 

(moje ulubione)

 

 Byliśmy tam tylko 3 dni

ale  udało się nam troszkę odpocząć.

... czy ja wspominałam już kiedyś, że bardzo lubię latać?!:)

"Usłysz wreszcie o czym milczę..."

No i po urlopie.... :((

Już dawno, dawno

dwa tygodnie nie minęły mi tak szybko jak te ostatnie.

Już trochę zapomniałam też jak to jest gdy boli brzuch w niedzielę wieczorem...

do dzisiaj.

Fajnie jest oddychać pełną piersią, fajnie odpocząć tak naprawdę,

fajnie być razem, pójść razem na spacer,

wyłączyć telefon.

 Na chwilę przystanąć, przypomnieć sobie co jest najważniejsze.

Nie będę sobie postanawiać, że będę mniej pracować bo to pewnie 

mi się nie uda, ale postaram się pamiętać, ze poza pracą też jest życie.

Pan B. ma mnie pilnować.

Mam nadzieję, że Wy też będziecie mnie pilnować.

A póki co garść wspomnień z Bieszczad ... z łezką w oku :((